Maar toen was daar opeens een olifant en
een greppel op het 8-uur journaal. Een item van zo’n tien minuten, inclusief
een diepte-interview met de desbetreffende verzorger, die er overigens met zijn
woeste baard, smoezelige overall en licht-autistische blik precies zo uitzag
als ik mij bij een olifantenverzorger had voorgesteld. Uitgebreid werd de
toedracht van het ongeluk gereconstrueerd en toegelicht. Omstanders werd om een
reactie gevraagd, evenals naaste familieleden, collega’s en vrienden van zowel
de olifant als de verzorger als de omstanders. Greppeldeskundigen geraadpleegd.
In een speciale reportage werd onderzocht wat er met het ivoor van de afgebroken
slagtand zou gebeuren en wat het gehavende aangezicht zou betekenen voor de
status in de groep van de olifant in kwestie. Het was een heel dingetje.
Waarom zulks? Had de redactie van het
journaal bij wijze van heidag voor één keer van plek geruild met die van het
Klokhuis? Was er gewoon niks nieuws meer
te melden over de immer voortslepende eurocrisis en het zoveelste
immigrantentranendal? Of had het toch te maken met de locatie van het incident?
Iedere dierentuin weerspiegelt immers het temperament van de stad waar hij is
gevestigd. Zo zal er in Blijdorp niemand opkijken als één van haar bewoners
eens in de goot ligt, gewend als men is aan het wangedrag van de messentrekkende
maffiabavianen, drugsdealende stokstaartjes en hijgende hertenhoertjes binnen
en buiten de hekken van de Rotterdamse diergaarde. Maar in het pittoreske Emmen
was een faux pas d’éléphante wereldnieuws.
Hoe dan ook, veel verontrustender dan deze
dierenmanieren is het nieuws dat ons oplettende burgers wordt onthouden. Ik heb
een facebookvriend met wie ik vanwege zijn grote voorliefde voor reptielen het
contact liefst louter virtueel laat verlopen. Deze postte onlangs dat hij in
een paar weken van de dierenambulance al vier grote dikke slangen ter
verpleging had ontvangen. Ze bleken zich te hebben verschanst in tamelijk
willekeurige ruimtes zoals de Utrechtse jaarbeurs, een auto, een meisjesstudentenhuis
en een Koptische Kerk. Waarom lezen wij hierover niets in de media? Ik zou dus, nietsvermoedend verzonken in mijn Koptische
schietgebedje , zomaar getroffen kunnen worden door de West-Friese
grofgeschubde roodmetwitte stippelcobra, die naar verluidt bijzonder giftig
is! Ik zeg u: blijf alert en laat u niet in slaap sukkelen door de
greppeljournalistiek van de NOS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten